Deze week was de eerste week op de nieuwe afdeling obstetrie (kraamafdeling). Deze afdeling ligt vol met baby's en vrouwen die ieder moment kunnen bevallen dus we keken hier erg naar uit. De eerste twee dagen stonden weer in het teken van bedden soppen/opmaken en niks doen. Telkens gaven wij aan dat wij hier meer willen leren, maar onder het mom van een personeelstekort kon dat niet. Dus in de tijd dat wij (32!!) bedden aan het opmaken waren werden alle baby's gewassen en andere interessante dingen gedaan.

Op de derde dag hebben Marloes en ik kunnen regelen dat we bij een keizersnede mochten meekijken. Toch heel bijzonder om te zien hoe zij een baby uit een buik kunnen halen. De patiënte heeft een mooi jongetje gekregen en op weg naar de afdeling zijn we eerst langs de babykamer gereden en mocht ik het baby'tje van 1,5 uur oud ophalen en aan de patiënte tonen.

Dag vier stond weer in het teken van bedden opmaken en toen was ons boiling point bereikt. Voor de tiende keer netjes uitgelegd dat wij dit niet willen, dat wij meer willen doen en zij ons niet mogen zien als werknemers. Uiteindelijk heeft de hoofdzuster naar onze praktijkopleider gebeld dat zij ontevreden was over onze prestaties. We vonden het niet zo netjes dat ze dit achter onze rug om deed en ons op de afdeling gewoon negeerde en de praktijkopleider het werk op liet knappen dus is Loes met haar gaan praten. Het is een goed gesprek geworden en Loes mocht op de babykamer, ik op de behandelkamer. Het is met wat met die cultuurverschillen hier.

Vrijdag waren we uitgenodigd om mee te gaan naar Bosbivak met alle verpleegkundestudenten van het Diakonessenhuis voor een motivatiemiddag met als thema ‘Communicatie'. Bosbivak is een oud militair trainingskamp waar je alleen met toestemming mag zwemmen, dus geluk dat wij dit mochten meemaken!
's Ochtends was er een bijeenkomst in het ziekenhuis waarin we als eerst liedjes gingen zingen/bidden tot god opdat de chauffeur ons maar veilig naar Bosbivak mocht brengen. Daarna kwam er nog een motiverende speech over ‘Onze Heer' waarbij je je meteen waant in een aflevering van Hour of Power.

Bosbivak is prachtig, een soort paradijselijk oord in the middle of nowhere (zoals veel dingen hier). Wit strand en pikzwart water. Ik heb me laten vertellen dat het erg schoon bronwater is en een bepaald soort bladeren het water zwart kleurt. Bij aankomst werden we ingedeeld in groepen en kregen we een opdracht die we moesten vertalen in een toneelstukje. Het werd een hilarische voorstelling waarin er werd er uitbundig gelachen zoals alleen surinamers dat kunnen.Als lunch werd er heerlijke roti gegeten en daarna waren we vrij om te doen wat we wilden. We hebben onze hangmatjes opgehangen en zijn verkoeling gaan zoeken in het water wat lijkt op cola.
Een erg geslaagde dag om zo het weekend mee in te gaan!

Liefs,
Loïs

Foto's: https://www.facebook.com/media/set/set=a.4441579205428.2178843.1467778196&type=1