Zuster Marloes en Zuster Loïs. Dit worden onze benamingen de komende tien weken. Vandaag de eerste stage dag gehad en moesten naar een lokaal waar we ons bij de andere Surinaamse verpleegkunde studenten voegden. Daar kregen we boekjes aangereikt voor de godsdienst wat blijkbaar standaard is om te doen als er nieuwe stagiaires kwamen. Na passages uit de Bijbel te hebben aangehoord, het Onze Vader te hebben uitgesproken en vele liedjes over Jezus te hebben gezongen kregen we uitleg over de stage. Niemand wist eigenlijk wat wij daar kwamen doen wat voortkomt uit het feit dat de persoon met wie wij vier maanden contact hebben gehad over ons project met pensioen is gegaan en niemand heeft laten weten van onze komst en onze plannen J.

Marloes en ik lopen op de gynaecologie/obstetrie (kraamafdeling). Deze week lopen we samen en vanaf volgende week scheiden onze wegen en worden we apart geplaatst op gynaecologie en obstetrie.

Onze komst op de gynaecologie afdeling kan ik alleen maar als bijzonder omschrijven. Het personeel was vriendelijk, maar niet gemotiveerd om ons wegwijs te maken. Het was erg rustig op de afdeling en wij werden aan een tafel gezet om dossiers in te lezen wat erg interessant was voor een half uurtje. Dit hebben we uiteindelijk 2 uur gedaan en toen moesten we met lunchpauze (“schaften” zoals ze dat hier zo mooi zeggen). Daar kwamen we de Surinaamse studenten tegen wat wel weer erg gezellig was en hebben we samen geschaft.

Vervolgens hebben wij de dag afgesloten met protocollen lezen en als klap op de vuurpeil mochten we van stroken watten wattenbolletjes draaien. Sta je dan als vierdejaars HBO-er.

Het Surinaamse ritme is lastig inkomen en de verpleegkundigen lopen niet maar sloffen, kan ook niet anders met 34 graden in het droge seizoen, maar voor ons als snelle Nederlanders is het zeker wennen! Ook het superbeleefd zijn en telkens ‘Goedenmorgen zuster, hoe gaat het met u? Fijne dag verder’ moet er ook nog even inslijten. Een simpele ‘Hoi’ of ‘Hallo’ is hier niet gepast ;)

We hopen dat de komende dagen wat beter worden dan vandaag en we na tien weken kunnen zeggen dat we veel hebben geleerd en nieuwe dingen hebben opgestoken.

Liefs,
Loïs